بررسی تأثیر دو نوع هورمون سیتوکینین بر باززایی مستقیم ریزنمونه های مختلف گیاه چغندرقند در شرایط کشت بافت

استفاده از راهکارهای ژنتیک مولکولی، نوید مبارزه با تنش­های زنده و غیرزنده گیاهی را می دهد. چغندرقند  (beta vulgaris l.) یکی از مهم­ترین گیاهان بدقلق از نظر پذیرش روش های دست ورزی مولکولی به­خصوص کشت بافت است. به­منظور بررسی و بهینه­سازی کشت بافت چغندرقند برای بیان سامانه ها­ی ژنی، آزمایشی به­صورت فاکتوریل 2´2´3 با 12 ترکیب تیماری در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تکرار و در هر تکرار 10 ریزنمونه، در آزمایشگاه انجام شد. فاکتورهای این آزمایش سه نوع ریزنمونه­ی پهنک برگ، دمبرگ و جوانه­ی رأسی، دو محیط کشت a (5/0 میلی­گرم بر لیتر هورمون kinetin و 1 میلی­گرم بر لیتر هورمون ba) و محیط کشت b (1 میلی­گرم بر لیتر هورمون kinetin و 5/0 میلی­گرم بر لیتر هورمون ba) و دو لاین چغندرقند sbsi-04) و (sbsi-02 بودند. نتایج تجزیه واریانس داده­های درصد جوانه­زنی نشان داد که اثر نوع ریزنمونه، لاین و اثر متقابل ریزنمونه´لاین روی درصد جوانه­زنی معنی دار (p£0.01) گردید. با توجه به نتایج مقایسات میانگین به روش دانکن (p£0.01)، ریزنمونه­ی جوانه­ی رأسی در هر دو لاین با ریزنمونه­ی پهنک لاین sbsi-04 تفاوت معنی­داری از نظر درصد تولید جوانه نداشتند. همچنین، تفاوت معنی­داری (p³0.05) بین درصد جوانه زایی ریزنمونه­ی پهنک لاین sbsi-02 با ریزنمونه­ی دمبرگ لاین sbsi-04 وجود نداشت. به علاوه، ریزنمونه­ی دمبرگ لاین sbsi-02 با تولید کمترین درصد جوانه با سایر ریزنمونه­ها اختلاف معنی­داری (p£0.05) داشت.